Bothgaya (=plek met heilige boom waar Boeddha de verlichting heeft bereikt)
11 dec. 2013, India
Al de laatste dag hier in India. Het was warm vandaag. Dat zal tegenvallen als ik weer in Nederland ben. Maar toch wil ik wel graag naar huis. Hoe dan ook. Ben mezelf niks tegengevallen. Zo in 2 dagen tijds de Karmapa (iemand net onder de Dalai Lama) te spreken te krijgen. En een goed restaurantje gevonden, terwijl maureen (soort vriendin) dat wel wist, maar mij niks zei. Gewoon met haar eigen dingen bezig was en is. Is niet zo erg, maar had anders gekund.
Nu zijn er 2 pikzwarte Indieers bezig mijn douche te repareren, omdat er alleen koud water uitkomt. Dat had ook wel wat eerder gekund, maar dat is mijn schuld. Had niet eerder geklaagd. Dacht: ” Ach, die paar dagen.” Maar voel me toch wel minder schoon met alleen koud water en geen deo, want laten staan in Dharmansala.
Maar het was zo speciaal weer. Echt leuk: Ik had nog crackers en 1/2 oud bolletje liggen. Kan je natuurlijk gewoon in de bak gooien, maar had bedacht om daar die grote zwarte vissen (ze heten: djinka-vissen, hoorde ik later) bij de vijver naast de tempel mee te gaan voeren. Dat was voor hen een heleboel. Er kwamen echt zulke grote bij, van ongeveer 80 cm, schat ik. En 2 wit/grijze. Maar het leukste was dat veel mensen kwamen kijken en ook allemaal een cracker kregen om te gooien. Dus: vissen blij, mensen blij en ik ook blij. Volgens mij is dat gewoon alles: beetje opletten wat je doet.
Rondgelopen. Gekeken naar de vele devoties die er rondliepen en/of prostraties deden. (=je biddend op de grond uitstrekken en speciale tekst zeggen) Ook allemaal verschillend: langzaam, vlug etc. Er lopen heel veel mensen in het wit rond, want er is een of ander Thais- of Vietnamees lesprogramma aan de hand, dus druk.
Tenslotte de tempel zelf in. Met het gouden beeld van Boeddha met alle diamanten achter hoofd en als bakje op schoot.
Er zaten een paar mensen langs de muur. Ik keek net naar een Westerse vrouw (omdat ze weer op iemand leek van vroeger) en ze vroeg of ik op haar plaats wilde zitten. Nou, dat wou ik natuurlijk wel. Dus ik zat een uur of 2 in het heilige der heiligen te kijken wat er allemaal voorbij kwam en ook zelf te mediteren natuurlijk. Dat ging zo gemakkelijk daar. Gewoon rustig en zacht worden, geen enkel probleem.
Maar wat een poespas verder allemaal! Af en toe zat een monnik aan 1 kant een glazen deur open te maken. Met van alles wat mensen aandroegen raakte hij dan even dat beeld aan.
Volgens mij gaat het daar helemaal niet om. Het gaat om de plek. En om het gevoel, de devotie van de levende mensen. . Niet om dat beeld. Misschien gaat het zelfs wel alleen maar om de devotie, maar dat weet ik niet. Geloof wel haast dat die boom ook iets doet. Die was er tenslotte bij, als levend wezen, toen Boeddha verlicht werd.
Kortom, ik voelde me daar geweldig goed. ……
Nog wat grappigs: bij de boom kon je bloemen en van alles neerleggen. Gisteren had ik er mijn laatste, uit Nederland meegenomen, sjaal bij gehangen. Heel tevreden er nog mee op de foto geweest. Er flitste toen wel door me heen dat het raar was dat niemand anders dat deed. Er lag verder niks.
Nu zag ik dat er een vrouw rondloopt die alle bloemen (mooie, verse) en waarschijnlijk ook mijn sjaal, in de prullebak mietert de hele tijd. Steeds alles loopt weg te gooien en ook te vegen.
Een tijdje vol verbazing lopen bekijken.
Toen een monnik gewaarschuwd die in de tempel zat op te passen. Met een big smile zei hij dat daar niks aan te doen was. Dat ze heel boos werd als je er wat van zei…..
Gekke mensen vind je overal.