Geen plaats voor Moeder Aarde
Hoe tekenend voor deze tijd
Daarom hier het vervolg:
DE
BEGRAFENIS
SCHAAL
Dit was de tekst die ik ophing bij een klein onderdeeltje van de hele MvMA tijdens Art Primeur, een initiatief van een paar rijke, goedbedoelende dames uit het Gooi.
Ze waren in Parijs op een tentoonstelling geweest waar een expositie was van pas afgestudeerde, veelbelovende (jong zijn hoefde toen nog niet, gelukkig) kunstenaars. Het was 1995 en zoiets bestond in Nederland nog niet. Dus ze gingen het jaar daarop alle eind-examens af en selecteerden kunstenaars die ze goed vonden (ik was de enige uit Groningen) voor hun Art Primeur stichting. Ze kregen toestemming om met een groep van 17 kunstenaars te exposeren tijdens de eerstvolgende Kunst-Rai. Dus daar verheug je je dan op.
Maar Hedy ‘d Ancona, toenmalig minister van Cultuur, was op diezelfde tentoonstelling in Parijs geweest! Zij dacht precies hetzelfde als de dames: “Waarom bestaat dit niet in Nederland? Daar ga ik wat aan doen!” Zij liep natuurlijk niet alle eindexamens af, zij wachtte geduldig tot de laatste lichting afgestudeerden een startstipendium hadden gekregen (vooral nieuwe media was vertegenwoordigd, terwijl wij geselecteerd waren op voornamelijk: natuurlijke materialen, zoals paddestoelen, stoffen, rozeblaadjes, echte vissen) De ruimte bij de Kunst-Rai werd met een enkele handbeweging gereserveerd voor haar groep en wij moesten in heel korte tijd maar wat anders vinden. Dat werd de Beurs van Berlage, ook een mooie locatie, maar een te kleine ruimte voor de 2 grote installaties. En ik was te aardig (of te stom, of misschien te arrogant?) om MvMA op dat bovenzaaltje neer te zetten. Ik wilde hem op het plein voor de Beurs. Dat zou ook wel gelukt zijn (met enthousiaste kids die er ’s nachts wel bij wilden kamperen met petten op waar : “Art Security”op stond) ware het niet dat net die paar dagen kermis werd gehouden in de stad en ook op dat plein……..
Zodoende was nergens plaats in de Beurs en stond ik met alleen de ijsschaal onderaan de entree-trap. Als je over de reling keek was het een heel mooi gezicht, alleen deed haast niemand dat, ondanks alle bordjes die ik had opgehangen.