Reis door Nepal en India
3 maanden (augustus 2014-begin december 2014) weeskinderen lesgegeven in Sankhu (een klein dorpje 20 km ten Oosten van Kathmandu. Feitelijk was dit een beetje schriften nakijken , maar ik gaf ze ook computerles en heb ze met veel moeite leren schilderen. Ik woonde in een appartement aan de rand van het dorp. Het weeshuis was een eindje buiten het dorp. Ik was (bijna steeds) de enige volonteer. Er was nog 1 andere , een meisje, die geweigerd had in dat heel gammele appartement te wonen en daarom in een betere in Kathmandu verbleef.
Na die 3 maanden heb ik nog 2 weken in een klooster gezeten. Dat was wel in Kathmandu, maar hoger gelegen, vlak bij Swayambu oftewel : de Monkey-tempel. Daarna nog in Dharmsala en Bothgaya geweest.
Omdat ik mijn facebook-pagina heb opgezegd, is het verhaal nergens meer te lezen (behalve in het boek wat ik erover schreef) en zet ik de facebook-afleveringen maar hier in mijn blog. Iedere maand schreef ik er 1, met wat relevante foto’s. Als het me lukt plaats ik die ook hierbij.
“Zo, even een lang bericht op de startpagina. Sfeerplaatje. Heb lange toeristische trip achter de rug, maar ben nu gelukkig aangekomen op de plek waar ik vrijwilligerswerk doe (nog niet veel gedaan, trouwens) : Sankhu.
Bij het laatste restje daglicht (18.15u) zal ik proberen een korte beschrijving te geven van dit dorp:
oude huizen. brokkelige muren, bamboe stutten, houten ramen met prachtige uitgesneden versieringen, stenen ornamenten met Ganesha’s, Shiva’s en vele goden die ik niet ken. Allemaal versierd met rode kleurstof, bloemen en stoffen. Waterputten in de vorm van vissen of slangachtige wezens en vrouwen die zichzelf (met lappen om) , hun haar, hun kinderen en vele kleren erin wassen en dit ophangen over de rand: is zo droog. Hobbelige modderige straatjes met overal parmantige dunne kippen op grote poten en een enkele haan. Vrouwen met kleurige kleden en sieraden, altijd lachend, altijd trots en waardig, zo ook de mannen. Een oude vrouw met een enorm gezwel in haar nek lacht me vanuit haar raam vriendelijk toe.
Schurftige honden, krabbend en onder de vliegen. Er is echt een bedelhond onder. Die gaat mank lopen als hij denkt wat te kunnen krijgen. Geiten zijn er ook, maar niet zoveel.
En als tegenstelling hierbij de vele jongelui in t-shirt op zware motoren. De Pepsi- en Cola-reclame met steeds dezelfde jongen en vrouw die enthousiast een respectivelijke fles aan de mond houden. Het vele getoeter, vooral als de bus bijna vertrekt! Dan: energy-cut. Alle licht valt plots uit. Heel gewoon.
Op het dak. later.
Oorverdovend krekelgetsjilp. Wat mensenstemmen, kinderen, een hond blaft. Geslof van mensenvoeten, een enkele motor. In de verte getrommel en muziek. Het Shiva-heiligdom heeft, ondanks de cut, rode lichten op het dak. De rolluiken gaan met veel kabaal naar beneden. Sommige huizen hebben licht. Niet veel. Ongeveer 1/4 e van de huizen. De nacht valt bijna zichtbaar dieper in. Geluid van een accordeon…de krekels overstemmen het gemakkelijk……